Mutluluk Korkusu, Olasılıklar ve Seçim Şansımız

Önceki yazımızda bireyin sahip olduklarının farkındalığında olması, yaşamının sorumluluğunu üstlenmesi ya da bu sorumluluğu şansa veya kadere yüklemeyi seçmesi şeklinde temelde iki tercih seçeneği olduğunu belirtmiştik.

Bu konuya ilişkin olarak, bebeklik ya da çocukluk dönemlerinde endişeli bağlanan insanların, güvenli bağlanan insanlara göre yetişkinliklerinde: "dışsal kaynaklı kontrol mekanizmalarına" inanmaya daha yatkın oldukları; şans, güç, kader gibi olguları dışsal kaynaklarla anlamlandırmaya daha meyilli oldukları ve bu nedenle de yaşadıkları olayların üzerinde daha az kontrole sahip oldukları şeklinde bir düşünce sistemi geliştirdikleri ifade edilmektedir.

Ayrıca bebekliğinde annesine ya da bakıcısına kaçıngan / reddedici bağlanan bireylerin mutluluğu, kişilerarası yakınlığın arzu edilmeyen bir unsuru olarak görme ve sakınma eğiliminde oldukları da bilinmektedir. Bu bireylerde ayrıca yaşama ve mutluluğa dair umutsuz ve ölüme yatkın bir bakış açısı gelişmiştir. Öyle ki sevdikleri insanın neşe belirtilerini üzüntü ve şaşkınlıkla karşılama eğilimindedirler ve mutluluğun başarması ve elde edilmesi güç bir kavram olduğuna inanmaktadırlar.

Bu konuyla ilgili olarak vurgulanan temel düşünce, öznel iyi oluşun sadece yaptığımız seçimlerin sonuçlarına değil; aynı zamanda seçimlerimizin kendisine de dayandığıdır. Tercihler, kişisel iyi oluş (esenlik) üzerinde oldukça güçlü etkileri olan araçlardır. Bu bakış açısı dahilinde "limitsiz veri seçme şansı" ve "sorgulanmamış mantıksallık", bireysel iyi oluş üzerinde hiçbir etkin getiri ve yarar sağlayamayan oluşumlar olarak ifade edilmektedir. Yaşama dair kararlarda aslında her zaman tek bir doğru olmadığının altını çizmek gerekir çünkü her durumda seçim şansımız sadece iki adet değildir; ve unutulmaması gereken bazen ve hatta çoğu zaman farklı bir yol daha mutlaka vardır.