Kişilerarası İlişkilerde Bağımlılık (Duygusal İlişkilerde Bağımlılık) ve Çocukluk Çağı Travmaları

Çocukluk çağı travmaları (ÇÇT), “bireylerin 18 yaşından önce maruz kaldığı cinsel, fiziksel ve duygusal istismar veya istismar olmasa günümüzde dünya genelinde ve ne yazık ki ülkemizde yaşayan ailelerde oldukça yaygın olan görmezden gelme yani ihmal ya da ebeveynin kaybı, ebeveynden ayrı kalma, boşanma, göç, şiddete tanıklık etme, kazalar ve doğal afetler” şeklinde ifade edilebilir.

“çocuğun yetişkin veya yaşça oldukça büyük birisi tarafından cinsel tatmin niyetiyle istismar edilmesi” olan cinsel; “anne, baba ya da bakımından sorumlu başka kişi tarafından fiziksel olarak sağlığını olumsuz etkileyecek şekilde “kaza dışı” yaralanması, zarar görme” olarak tanımlanan fiziksel; “hareket, küçümseme, suçlama kalıpları, tehdit, korkutma, ayrımcılık veya alay etme gibi düşmanca davranışları” içeren duygusal istismarın ve temel duygusal gereksinimlerin bakın veren tarafından reddedildiği duygusal ve temel fiziksel gereksinimlerin bakın veren tarafından reddedildiği fiziksel ihmalin ilişki bağımlılığı üzerindeki en önemli etkiye sahip çocukluk çağı travmaları olarak vurgulanmaktadırlar.

Yoğun korku, endişe, çaresizlik ve acizlik hissi, kontrol kaybı, yok olma tehlikesi ve dünyanın güvenilmez bir yer olduğu düşüncesi bireyde sürekli aktif olan daimî bir tehlike algısı yaratmakta ve bu algı genç yetişkinlik döneminde yaşadığı kronik bir başarısızlıklar veya sosyal ilişkilerinde bozulmalarla da perçinlenerek bir bağımlılık halini almaktadır. Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere..